.
Thuisgekomen, tot mezelf gekomen, mag ik dan aan mijn schrijftafel zitten en mijn onmacht onder woorden brengen: dat ik niet leven kan omdat ik schrijven moet, dat ik niet schrijven kan omdat ik leven moet, dat het een het andere vervangt en verdringt, maar juist zo niet kan raken tot de essentie. Het geeft niet meer. Of nee, jawel, het geeft wél! Maar het is vergeven.
Willem Barnard in Stille Omgang, p.943. In diepe dankbaarheid.
