Eugène Atget (1856-1927) leerde ik kennen in de magistrale reeks Masters of Photography die in het voorjaar van 2008 op Canvas werd uitgezonden. Ik kan lang bladeren in het boek dat Andreas Krase en Hans Christian Adam voor Taschen aan hem wijdden. Wat trekt mij in deze foto's aan?
Ze tonen mij een schimmig – soms letterlijk wazig – verleden. Terwijl Proust schreef, fotografeerde Atget. Terwijl Proust de salons reconstrueert, toont Adget de straten. Geleidelijk ontwikkelt hij zich van kunstenaar tot fotograaf, tegen wil en dank eerst omdat zijn grafisch werk niet verkoopt, en uiteindelijk tot een consciëntieus, bezeten archivaris van de stad die voor zijn ogen verdwijnt.
,_par_Atget_%28vers_1919-1920%29.jpeg)
(De foto's komen uit Wikimedia Commons)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten