Peter Tom Jones

.
Hij is academicus, sinds kort kandidaat op de senaatslijst van Groen!, en vooral co-auteur van Terra Incognita, het taaie maar belangrijke boek waarover ik het eerder al had. Als zo iemand naar Brugge komt, dan wil ik wel eens komen luisteren. Op dus naar het Wereldcentrum in de Oostmeers op vrijdagavond 30 maart.

Zijn betoog is academisch, zakelijk zoals het boek, zonder compromis naar het sympathiserende publiek toe. Geen oneliners, geen slogans, geen gelijkhebberij, hij surft niet op het wij-gevoel dat in dit gezelschap ongetwijfeld aanwezig is. Op de powerpoint enkel diagrammen en statistieken. Dit is geen politicus. Al Gore is hier ver weg. Voorlopig?

Wat kan Brugge toch provinciaal zijn. De man had beter verdiend dan het kleine achterafzaaltje, propvol met dertig luisteraars, waarin hij terechtgekomen was. Het zal wel waar zijn dat grote revoluties in kleine zaaltjes beginnen, maar er zijn grenzen. Organisatoren waren drie verenigen: Attac, de andersglobalistische denktank met een naam die eerder aan molotovcocktails doet denken dan aan economisch studiewerk, het Brugse Groene Gordel Front en de Jeugdbond voor Natuur en Milieu, de jonge broertje van Natuurpunt. Nergens op het internet vond ik vooraf een spoor van deze lezing, behalve op de campagnesite van Peter Tom Jones. De merkwaardige affiche - wie verzint er zoiets? - heb ik op één plaats in Brugge gezien. Als onze aarde vanuit Brugge moet gered worden, dan ziet het er problematisch uit.