.
Ik hou niet van die polarisering tussen competenties en vaardigheden die zo nu en dan onze onderwijswereld teistert. De waarheid zal zoals gewoonlijk wel ergens in het midden liggen. Maar wat Bruno Vanobbergen hieronder schrijft* lijkt me zinvol. Eigenlijk raakt hij de essentie van wat je als leraar voor een klas staat te doen.
In plaats van de eigen leefwereld van kinderen als begin- en eindpunt voor het onderwijs te beschuwen, beoogt het onderwijs juist een doorbreken van die leefwereld: het wegleiden uit de eigen beperkte wereld en het binnenleiden in een andere wereld. Onderwijs dus als 'e-ducatio', als het koesteren van de spanning tussen nabijheid en afstandname van de eigen leefwereld.
Het accent op competenties en vaardigheden leidt opvoeding en onderwijs weg van rijke en complexe thema's en disciplines, zoals geschiedenis, esthetica en poëzie, waarin we onszelf kunnen verliezen. Het alternatief is een gesloten systeem waarbinnen alles transparant is, alleen maar omdat alles tot het voorstelbare en expliciteerbare gereduceerd wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten