2010-12-27

Drie avonden

.
Onderstaande foto's zijn genomen met het 3.2megapixel cameraatje van mijn gsm. Ik laat ze onbewerkt - niet enkel om technische redenen. Het zijn herinneringen aan drie mooie avonden in de voorbije maanden, en daarom hou ik ze liever authentiek.


Na een avondlang genieten van vriendschap en donkere Westmalle van 't vat (waar vind je die nog?) maakte ik nog even tijd voor een pijpjevol Stanwell Classic. Tijdens het kuieren door de donkere straatjes kwam ik onder de indruk van de massieve kathedraaltoren die als een Grote Vriendelijke Reus hoog boven de huizen heerst.




De zijkant van Wolubilis, het cultureel centrum van Sint-Lambrechts-Woluwe. De mondriaanse inspiratie van de ramen laat zich raken door een vleugje kerstsfeer. Binnenin wachten de toeschouwers op het tweede luik van een heerlijke danstriptiek door het Ballet National de Marseille.



Nog een pauzefoto. Het Begijnhof, tijdens het jaarlijkse kerstconcert van het vocaal ensemble De Wijngaard dat daar zijn thuishaven heeft. Sublieme muziek, een paar goede bekenden op het podium, een uitgelezen locatie en bij het buitengaan sneeuw in overvloed. 't Kan zo mooi zijn...





Contemptus mundi

.



Ze verlaten de wereld niet (wat praktisch onmogelijk is), maar ze zwemmen tegen de stroom in, zoals vissen in de rivier, zonder enige woede of geweld, maar met evenwicht en elegantie, of dus, met liefde en geduld.

Onlangs kwam ik toevallig terecht bij een korte, maar indrukwekkende tekst van Raimundo Panikkar. Met dank aan de steeds diep geïnspireerde club van de Mertonvrienden.

Geen vissen op de bovenstaande pentekening van Ma Yuan (1190-1279), enkel de stroom, en de elegantie. Zijn twaalf 'Watertekeningen' zijn het mooiste dat ik me herinner van de voorbije Europalia China. Ma Yuan brengt me niet de rust die Lucebert erin zag. Eerder iets wat ik zou omschrijven als sierlijke onrust.