Ze verlaten de wereld niet (wat praktisch onmogelijk is), maar ze zwemmen tegen de stroom in, zoals vissen in de rivier, zonder enige woede of geweld, maar met evenwicht en elegantie, of dus, met liefde en geduld.
Onlangs kwam ik toevallig terecht bij een korte, maar indrukwekkende tekst van Raimundo Panikkar. Met dank aan de steeds diep geïnspireerde club van de Mertonvrienden.
Geen vissen op de bovenstaande pentekening van Ma Yuan (1190-1279), enkel de stroom, en de elegantie. Zijn twaalf 'Watertekeningen' zijn het mooiste dat ik me herinner van de voorbije Europalia China. Ma Yuan brengt me niet de rust die Lucebert erin zag. Eerder iets wat ik zou omschrijven als sierlijke onrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten