.
Thuisgekomen, tot mezelf gekomen, mag ik dan aan mijn schrijftafel zitten en mijn onmacht onder woorden brengen: dat ik niet leven kan omdat ik schrijven moet, dat ik niet schrijven kan omdat ik leven moet, dat het een het andere vervangt en verdringt, maar juist zo niet kan raken tot de essentie. Het geeft niet meer. Of nee, jawel, het geeft wél! Maar het is vergeven.
Willem Barnard in Stille Omgang, p.943. In diepe dankbaarheid.
1 opmerking:
Beste Dominiek,
Veel dank voor de mooie plaatjes van het Père Lachaise en vooral ook voor het mooie stukje uit "Stille Omgang" van Willem Barnard bij wijze van in memoriam ... Dat prachtige boek "Stille Omgang" dat mij zo dikwijls vergezelde op mijn zoektocht doorheen en mijn stil worden bij het liturgisch jaar. Misschien moet ik het de komende Advent maar weer eens ter hand nemen, zo blijft de dominee/dichter leven en inspireren.
Ook ik weet hem dank en daarom gun ik hem het laatste woord van mijn reactie op jouw blog:
Dit schrijf ik onderweg
gaandeweg onderweg naar een ergens
zo elders dat het ook wel nergens wordt genoemd
uitersten gaan elkaar vinden,
zenit en nadir, noord nadert zuid
en de voorraad wereld vermindert
ik heb niet geschreven wat ik weet
wat ik niet wist heb ik geschreven.
Guillaume van der Graft (1920-2010
uit: Oevertaal (2004)
Hartelijk,
Dirk D.
Een reactie posten