Toen ik in Mechelen op zoek was naar de Dossinkazerne passeerde ik dit mooie, luxueuze woonproject, "Hof van Habsburg" genaamd. Ook het Mechelse stadsarchief is er gevestigd.
Pas tijdens het nemen van een paar foto's herinnerde ik me een ander beeld en werd ik me bewust dat ik middenin de beruchte Dossinkazerne stond.
Het leven gaat verder... Terecht. Ook de wat pluizige naamsverandering roept niets anders dan begrip op; een riant appartement in de 'Dossinkazerne' lijkt me niet echt verkoopbaar en, eerlijk gezegd, ik zou begot niet willen wonen in een domicilie met die naam. Toch is het even slikken. Enkel een doorkijk vanop de Mechelse ring roept, zonder dat het de bedoeling is vermoed ik, een getralied verleden op.
Aan het andere kant van het gebouw, slecht aangeduid voor de zoekende reiziger, is het Joods Museum voor Deportatie en Verzet gevestigd, waar de evocatie van het Verzet me meer fascineerde dan het helaas al te vertrouwde verhaal van Deportatie. Daardoor heb ik het museum verlaten met gevoelens van eerbied en bewondering. Misschien niet de eerste bedoeling van zo'n memoriaal. Maar het mag, dunkt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten