.
Van Arnon Grunberg had ik tot nog toe niets gelezen. Het concept Fantoompijn vond ik fijn gevonden en als metonymie bijzonder bruikbaar, maar de auteur als mediaverschijning stond me wat in de weg. Overdosis ego, weetjewel. Zijn blog alleen al bulkt van het lijden van de geniale auteur die moet zien te overleven temidden van de dwaze maar bewonderende mensheid.
Maar er zijn nu eenmaal een paar gezaghebbende stemmen wiens lectuur- en luisteradviezen ik hondsgetrouw opvolg. En dus ben ik in Tirza begonnen. Wow. Wat een stylist! Ik ben nauwelijks begonnen, maar het gevoel is er al: dit wordt een mooi boek.
En bijgevolg kan ik het niet nalaten even te sprokkelen. Wordt vervolgd, reken maar.
14
Er zijn mensen die 's morgens wakker worden met de gedachte: er moet een oplossing komen voor dit alles, zo kan het niet verdergaan. Hofmeester is een van hen.
18
Naarmate de stilte langer duurde, nam de spijt toe. De tijd heelt niet alle wonden, ontdekte hij, de tijd scheurt wonden open, zorgt voor vergiftigingen en ontstekingen. De dood maakt misschien een einde aan alle pijn, de tijd laat dat na.
O ja, ook Tirza heeft een weblog. Heerlijk, die mengeling van literaire fictie en virtuele realiteit! Haar linklijst is bijzonder inspirerend, iets té voor een meisje van achttien eigenlijk, maar laten we niet vitten. Snuister bij voorbeeld eens in het mooie Cellojaren.
1 opmerking:
Ik heb ooit Blauwe maandagen gelezen. Vond ik maar niks, te veel Reve-epigonisme. Net als bij jou, Dominiek, stoorde Grunbergs imago. Ik kreeg Tirza met nieuwjaar cadeau. Na de eerste 10 pagina's dacht ik : Is dit de zo bejubelde, nieuwe Grunberg, kan je dit nog stijl noemen ? Maar toen begonnen die herhalingen, die stijl, mij te hypnotiseren. Verbluffend hoe Grunberg de verlegen, mensenschuwe, manische, Hofmeester neerschrijft.
Ik deel ook Heumakers visie (In Ons Erfdeel van februari 2007), maar daar komen we misschien later nog eens op terug, want ik denk dat je het boek nog niet uit hebt.
Een reactie posten