.
Hiëronymus Bosch, Kruisdraging
Geen diepte. Het fanatisme dringt zich op. Tussen al die haat: sereniteit. Niet alleen de kruisdrager, ook Veronica. Ze glimlacht zelfs. Ze weet beter.
Hij, in het midden, lijkt onaangedaan, geconcentreerd. Hij heeft wat te doen, een taak te vervullen. Het kruishout verbindt hem met iets hogers: het licht dat van linksboven komt.
De goede moordenaar, rechtsboven, en Simon van Cyrene, linksboven onder het kruis, houden moeizaam stand temidden van het gejoel. Bij hen geen sprake van sereniteit.
Kleuren: de twee dames rivaliseren met hun hoofddeksel. En wat heeft de kwade moordenaar, rechtsonderaan, op zijn slaap?
Dertien variaties in de fysionomie van de tiffose waanzin. De neus speelt in deze studies de hoofdrol. Het doet me denken aan die negentiende-eeuwse classificatiepogingen rond de 'physio(g)nomie' van het gelaat, zoals Johann Caspar Lavater en wat later Cesare Lombroso.
1 opmerking:
Hey,
Uitermate boeiend tafereel !
En een interessante uitleg, bedankt !
groet,
tom
Een reactie posten