.
Pedro Nicolau, Christus in het graf
Geen verhalend schilderij met Nicodemus en Jozef van Arimathea; hier houdt een engel, liefdevol en behoedzaam, de overledene vast. Sacraliteit verdringt het verhaal. Of misschien omgekeerd, want dit is Italiaanse kunst: de Byzantijnse vergeestelijking is hier nog niet verdrongen door het Vlaamse vertellen.
De achtergrond is een desastreus spektakel van kruis, foltering en kalvarie. Maar wat mij fascineert is de predella-achtige voorgrond: een desolaat woestijnachtig landschap dat perfect past bij het onderwerp van dit schilderijtje. Het feit dat landschap hier sfeer of zelfs emotie oproept en een beetje fungeert als een toneeldecor lijkt me merkwaardig modern, een gegeven dat eerder in de romantiek dan in de middeleeuwen thuishoort.
De afbeelding haal ik (met een screenshot) uit http://www.vlaamsekunstcollectie.be/: een interessant, omvangrijk, goed onderhouden overzicht van Vlaanderens drie grootste kunstcollecties. De kwaliteit van de reproducties laat soms wat te wensen over als je inzoomt. Maar dat kan de pret nauwelijks drukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten